ХАУАСИ ХАМСА ХАОСЫ. КӘМИЛ де, ТОЛЫҚ* дәл өзі.
Ақыл мен жаны ынтызар,
Иесін көксер ЖАН ОСЫ.
Болмысы мәжнүн ЛӘЙЛІГЕ,
Сезімге ерген бал-тәтті.
Ышқымен лаулап ЖҮРЕКТЕ,
Махаббат әнін маздатты.
Кемел жан күнде сиремек,
Кірпікке арды байлаған.
Қанаты күйген көбелек, Имани гүлге айналған.
Шуағын шашқан таң нұры.
Сүю мен күю жан сыры.
Адамзат қарыз АБАЙҒА,
Қазақ ол тылсым тағдыры.